เมื่อปี 2561 ได้มีโอกาส (จะเรียกว่าโอกาสหรือโดนสั่งดีหว่า 5+) ให้ไปติดต่อเพื่อหาเด็กนักศึกษาตามวิทยาลัยอาชีวะมาฝึกงานกับทางโรงงาน
เนื่องจากตอนนั้นโรงงานเพิ่งเปิดได้เป็นปีที่ 2 ยังมีคนงานไม่มากและระบบยังไม่เข้าที่เข้าทาง แต่กลับมีออเดอร์ที่รอการผลิตเป็นจำนวนมาก การสรรหาพนักงานปกติเข้ามาทำงานก็ไม่ง่ายนัก เพราะไม่ใช่ฤดูที่คนงานมักเปลี่ยนงานกัน
แต่ที่สำคัญสุดๆๆๆๆๆ ก็ด้วยนโยบายของเจ้าของที่ต้องการสร้างบุคลากรในอนาคตที่มีคุณวุฒิ และมีทักษะตรงกับผลิตภัณฑ์ที่โรงงานผลิต และสร้างการรับรู้ถึงการมีตัวตนของโรงงานให้เป็นที่รู้จักต่อสถาบันการศึกษาและเพื่อเสริมสร้างความร่วมมือระหว่างกันในอนาคต
ผมถูกสั่งให้เดินทางด่วน (สไตล์การทำงานของเจ้านายผมคือ “จงทำทันดีเมื่อฉันสั่ง”55+) เพื่อไปหานักศึกษาฝึกงานทางภาคอีสาน ที่ต้องเป็นทางภาคอีสานเพราะเจ้านายรู้มาว่าคนทางภาคอีสานนิยมไปทำงานที่เกาหลี และคนเหล่านี้มีความขยันเป็นพิเศษ
ผมมีเวลาเตรียมตัวหนึ่งอาทิตย์ ตั้งแต่เริ่มต้นค้นหาข้อมูลใน Internet ว่าวิทยาลัยเทคนิคทางภาคอีสานท้้งหมดมีกี่แห่งและแต่ละแห่งเปิดสอนสาขาใดบ้าง และตั้งอยู่ที่ไหนบ้าง จำได้ว่าผมหามาได้ไม่ต่ำกว่า 60 แห่ง หลังจากคัดกรองแล้วเหลือประมาณ 40 แห่งที่ผมตั้งใจจะไปเยือน
จากนั้นผมต้องร่างโครงการออกมาเป็นแผนงานว่าต้องเดินทางตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ เดินทางวันไหน พักที่ไหน แวะที่ไหน สิ่งที่ต้องเตรียม (เอกสารเช่น จดหมายแนะตัว เอกสารแนะนำบริษัทฯ และอื่นๆ) เบ็ดเสร็จต้องมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ และยื่นขออนุมัติจากผู้บริหาร
การเดินทางทริปแรกใช้เวลาสองอาทิตย์ (ทีแรกตั้งเป้าไว้หนึ่งอาทิตย์ก่อน แล้วค่อยขยายเวลาเป็นสองอาทิตย์ต่อมา) เริ่มพบปะกับวิทยาลัยเทคนิคจังหวัดโคราชเป็นจังหวัดแรก แล้วก็ล่องขึ้นไปทางขอนแก่น อุดร หนองคาย แล้วก็เลาะวนขวาลงมาเรื่อยๆ จนจบจังหวัดสุดท้ายที่บุรีรัมย์
สิ่งที่ได้จากการไปพูดคุยทำความรู้จักกับบรรดาวิทยาลัยเทคนิคต่างๆ ในคราวนี้คือเพียงแค่ได้ทำความรู้จักแต่ไม่ได้นักศึกษามาฝึกงานเลยสักคน55+ เพราะ…..
- ดันไปช่วงเวลาที่โรงเรียส่วนมากเขาปิดเทอมกันแล้ว (ประมาณพฤษภาคม) ดังนั้นบางวิทยาลัยที่เข้าไปก็ไม่เจอกับอาจารย์ ได้แต่เพียงฝากเอกสารแนะนำตัวไว้กับป้อมยาม หรือกับอาจารย์ที่มาเข้าเวร
- บางโรงเรียนที่ได้พบคุยกับอาจารย์เขาก็ได้ทำงานส่งนักเรียนออกไปฝึกงานกันหมดแล้ว และบางโรงเรียนเขาก็มีการทำ MOU จองเด็กนักศึกษากันไว้ล่วงหน้า ไม่ใช่ว่ามาติดต่อขอแล้วจะได้คนเลย
แต่ก็ได้เรียนรู้ขั้นตอนและคำแนะนำจากอาจารย์หลายๆ โรงเรียน ทำให้เมื่อกลับมาจึงได้วางแผนขั้นตอนต่อไปว่าควรจะต้องทำอย่างไรสำหรับการเตรียมการในรอบหน้า
