ครั้งแรกที่ได้ยินเพลงนี้เป็นปี พ.ศ. 2530 ตอนที่กำลังเรียนชั้น ปวส.1 อยู่ ปกติด้วยเป็นคนที่ชอบนอนดึกเที่ยงคืนตีหนึ่งอยู่แล้วเพราะชอบอ่านหนังสือและฟังเพลงจากรายการวิทยุ สมัยนั้นรายการวิทยุรายการหนึ่งที่ผมชื่นชอบมากชื่อ “เพลงไทยคุณขอมา” ของดีเจ ศิริชัย เลิศวิริยะชัย น่าจะอยู่ที่คลื่น FM93Mz เวลาของการจัดรายการแบ่งเป็นหลายช่วงตั้งแต่หัวค่ำจนถึงเที่ยงคืนได้ ซึ่งจะเปิดเพลงวัยรุ่นของยุคนั้น แต่หลังจากจบรายการนั้นแล้ว (ประมาณเที่ยงคืนไปแล้ว) ก็จะมีรายการของนักจัดอีกท่านหนึ่งผมจำชื่อไม่ได้ เพลงที่เปิดจะเป็นเพลงเก่าๆ สมัยสุนทราภรณ์หรือเรียกว่าเพลงรุ่นยุคของพ่อแม่ที่เขาฟังกัน (จริงๆ ผมก็ไม่เคยได้ยินพ่อแม่ฟังเพลงสุนทราภรณ์เลยนะครับ ที่เคยจะพอได้ยินก็น่าจะของผ่องศรี ซึ่งอยู่ในกลุ่มเพลงลูกทุ่งซะมากกว่า) รายการนี้ผู้จัดจะเปิดเพลงเก่าต้นฉบับให้ฟังแทบทั้งหมด จริงๆ ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้ชอบเพลงเก่าเท่าไหร่นัก ถ้าจะชอบก็ชอบตรงความละเมียดละไมของเนื้อร้อง แต่การเรียบเรียงเสียงดนตรีที่ใช้บรรเลงฟังดูไม่ทันสมัยเท่าไหร่เมื่อเทียบกับยุคสมัยของเพลง ณ เวลานั้น
ปกติผมก็จะนอนฟังแบบเคลิ้มๆ หลับๆ ตื่นๆ ไปในช่วงเวลานั้น และคืนวันหนึ่งที่กำลังนอนเคลิ้มอยู่นั้นได้ยินเสียงเพลงเพลงหนึ่งซึ่งเป็นเพลงเก่าที่มีการเอามาทำดนตรีใหม่ด้วยนักร้องใหม่ที่ไม่รู้จักมาก่อน ผมไม่ทันได้ยินที่ผู้จัดรายการประกาศว่าเพลงนี้ชื่อเพลงอะไรและร้องโดยนักร้องหรือวงดนตรีใด แต่ก็จำความไพเราะของเพลงได้จับใจ พอรุ่งเช้าวันต่อมาหลังจากที่ไปเรียนหนังสือจนเลิกเรียนแล้วผมรีบเดินไปร้านแผงขายเทปเพลงที่ตลาดๆ ใกล้ๆ กับโรงเรียน จะถามคนขายก็ถามไม่ถูกว่าต้องการเทปเพลงของนักร้องคนไหนหรือวงดนตรีใด ก็ได้แต่ไล่มองแสกนหน้าปกของตลับเทปบนแผงไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดปกเทปที่เขียนว่า “เยื่อไม้ 1” เห็นแค่นี้ก็รู้เลยว่าเพลงที่ต้องการต้องอยู่ในม้วนนี้แน่นอน หยิบมันขึ้นมาดูแล้วไล่ดูรายชื่อเพลง ซึ่งตอนนั้นก็ยังไม่รู้เลยว่าเพลงที่ต้องการนั้นมีชื่อเพลงว่าอะไร แต่ก็ไล่อ่านไปจนสะดุดกับชื่อเพลงหนึ่งที่ชื่อว่า “ปีศาจวสันต์” จึงมั่นใจว่าใช่เลยมันต้องเป็นเทปม้วนนี้แน่
หลังจากได้นำกลับมาเปิดฟังที่บ้าน ก็เป็นไปตามที่คิดไว้ ผมรักและหลงไหลในบทเพลงนี้มาก มากขนาดที่ผมเอาชื่อเพลงนี้มาใช้เป็นนามปากกาหรือนามแฝง ในทุกๆ หนังสือเรียนและสมุดจดทุกๆ เล่มตั้งแต่สมัยเรียนจนกระทั้งแม้ในการทำงานซึ่งน่าจะมีไม่ต่ำกว่าพันเล่ม ผมจะเขียนคำว่า “ปีศาจวสันต์” ไว้ที่ปกด้านในทุกๆ เล่มจนถึงปัจจุบันนี้ก็กว่า 30 ปีแล้ว
ในเทปชุดนี้ไม่แต่เฉพาะเพลง “ปีศาจวสันต์”เท่านั้นที่ผมชื่นชอบ ยังมีอีกสองเพลงที่ชอบมากคือ “กว่าเราจะรักกันได้” และ “แค้น”
หลังจากนั้นเพลงของวงเยื่อไม้ได้ทยอยออกมาอีกเรื่อยๆ หากจำไม่ผิดน่าจะประมาณ 13 ชุดได้ ผมได้ซื้อไว้ทั้งหมดตั้งแต่ยังเป็นม้วนเทปคาสเซ็ทจนตอนหลังเปลี่ยนมาเป็นแผ่น CD ก็ตาม เรียกได้ว่าเพลงของเยื่อไม้เป็นจุดเริ่มต้นทำให้ผมชอบฟังเพลงไทยเก่าๆ ทั้งที่เป็นต้นฉบับและที่นำกลับมาขับร้องและทำดนตรีใหม่อย่างจริงจังจนถึงปัจจุบัน
