เคยต้องเป็นทุกอย่างของโรงงานแห่งหนึ่ง ตอนนั้นที่โรงงานเปิดใหม่ๆ บริษัทฯ ประกาศรับคนงานเข้ามาทำงาน แต่ด้วยจำนวนคนงานที่ทยอยเข้ามาสมัครมันไม่ทันกับความต้องการกำลังคนของบริษัท เพราะมีออเดอร์ประดังเข้ามามากมาย เจ้านายผมเลยสั่งให้ไปหานักเรียนที่เรียนหลักสูตร DVE เข้ามาทำงาน ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร จนได้คำอธบายจากเจ้านายก็พอเข้าใจและหาข้อมูลเพิ่มเติมจากเวปไซต์ต่างๆ ว่าวิทยาลัยเทคนิคที่ไหนและสาขาไหนบ้างที่มีเรียนหลักสูตรทวิภาคี
โจทย์ของเจ้านายคือต้องการนักศึกษา ปวช./ปวส. จากทางวิทยาลัยภาคอีสาน เพราะความที่แกมีโรงงานอยู่ที่ประเทศเกาหลีด้วย และที่นั่นก็มีคนไทยไปทำงานกันเยอะและส่วนมากเป็นคนจากทางภาคอีสาน ซึ่งเจ้านายผมมีความชื่นชมว่าแรงงานเหล่านี้มีความขยันและมีฝีมือ (มากกว่าคนงานที่มาจากประเทศอื่นๆ)
จากนั้นผมจึงทำการ List รายชื่อวิทยาลัยเทคนิคทางภาคอีสานทุกจังหวัด (จำได้ว่ากว่า 100 วิทยาลัย) แล้วนั่งศึกษาข้อมูลของแต่ละวิทยาลัย แล้วคัดเลือกวิทยาลัยที่สนจนใจกว่า 50 แห่งได้เพื่อเดินทางไปพบปะกับอาจารย์หรือ ผอ. ของวิทยาลัยนั้นๆ
ผมเตรียมทุกอย่าง เช่นจดหมายแนะนำตัว ประวัติบริษัท และเอกสารอื่นๆ เก็บเสื้อผ้าโยนใส่รถและตะลอนทัวร์อีสาน โดยวางแผนว่าน่าจะใช้เวลาสักอาทิตย์สำหรับทริปนี้ เอาเข้าจริงก็ใช้เวลาเกือบสองอาทิตย์ได้ (เกือบครบทุกจังหวัดภาคอีสาน)
จริงๆ แล้วก็พลาดตั้งแต่เริ่มต้น เพราะช่วงเวลาที่ผมเดินทางไปเพื่อเข้าพบวิทยาลัยต่างๆ นั้นเป็นช่วงเวลาของการปิดเทอมใหญ่พอดี (ช่วงเดือน เม.ย.) นั่นหมายความว่าบางวิทยาลัยก็ได้แค่ฝากเอกสารของบริษัทไว้กับทางป้อมยาม หรือดีหน่อยบางวิทยาลัยก็ได้เจอกับอาจารย์ที่มาอยู่เวรช่วงปิดเทอมซึ่งก็พอจะได้คุยเป็นเบื้องต้น (อาจารย์ไม่ใช่อาจารย์ประจำสาขาวิชาที่ต้องการพบ) แต่อีกหลายๆ วิทยาลัยก็ได้พบคุยกับอาจารย์หรือ ผอ. ด้วย
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ได้เรียนรู้จากการพบปะอาจารย์จากวิทยาลัยต่างๆ ในคราวนั้นคือการได้ทำความรู้จักรซึ่งกันและกัน แต่ยังไม่ได้คำมั่นในการที่จะส่งตัวนักศึกษาให้กับทางบริษัทฯ เพราะโดยปกติวิทยาลัยต่างๆ เขาจะมีโรงงานประจำที่มีการทำข้อตกลงร่วมในการส่งตัวนักศึกษาฝึกงานกันประจำอยู่แล้ว ผมจึงได้แต่โทรพูดคุยติดตามหลังจากที่กลับไป
เมื่อกลับไปบริษัทแล้ว ผมจึงต้องวางแผนการเดินทางเป็นครั้งที่ 2 หลังจากทุกๆ วิทยาลัยได้เปิดเรียนกันหมดแล้ว ครั้งนี้จัดใหญ่จัดเต็ม ผมเดินทางไปรอบนี้กินเวลาประมาณ 2 อาทิตย์ ได้เจอพูดคุยกับอาจารย์ และ ผอ. และบางวิทยาลัยได้ให้ผมขึ้นไปพรีเซ้นต์โครงการต่อหน้าคณาจารย์ที่เกี่ยวข้อง
หลังจากกลับมาบริษัทแล้ว ผมได้หนังสือตอบรับที่จะส่งตัวนักศึกษาให้มาฝึกงานกับทางบริษัทฯ รวมๆ แล้วกว่า 100 คน แต่ทั้งหมดกว่า 100 คนนั้นไม่ได้มาฝึกงานในเวลาเดียวกัน มีการจัดแผนการส่งตัว บางวิทยาลัยมาต้นปี กลางปี หรือปลายปี สลับสับเปลี่ยนกันไป
